ام البنین

طلب صبر و عاقبت به خیری‌

رَبَّنا أفْرِغْ عَلَیْنا صَبْرًا وَ تَوَفَّنا مُسْلِمینَ (اعراف: 126)

پروردگارا! بر ما صبر و مقاومت فرو ریز و ما را «مسلمان» بمیران.

السَّلامُ عَلَى أَهْلِ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مِنْ أَهْلِ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ يَا أَهْلَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ بِحَقِّ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ كَيْفَ وَجَدْتُمْ قَوْلَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مِنْ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ يَا لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ بِحَقِّ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ اغْفِرْ لِمَنْ قَالَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ وَ احْشُرْنَا فِي زُمْرَةِ مَنْ قَالَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِيٌّ وَلِيُّ اللَّهِ.

سلام بر اهل لا اله الّا اللّه، از اهل لا اله الّا اللّه، اى اهل لا اله الّا اللّه، به حق لا اله الّا اللّه، چگونه يافتيد سخن لا اله الّا اللّه، را از لا اله الّا اللّه، اى لا اله الّا اللّه، به حق لا اله الّا اللّه، بيامرز هركه را گفت لا اله الّا اللّه، و ما را محشور كن در گروه آنان كه گفتند: لا اله الّا اللّه، محمد رسول اللّه على ولى اللّه.
ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﻣﺸﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ … ﭘﻨﭽﺸﻨﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ
ﻋﺰﯾﺰﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﻭ ﺑﻮﯼ ﺣﻠﻮﺍﯼ ﺧﯿﺮﺍﺕ …
ﯾﺍﺩ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺭﻓﺘﻪ …

ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ …
ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ …
ﺷﻮﺭﯼ ﺍﺷﮏ ﻫﺎ …
ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩ ﻭ ﭘﺎ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ
ﺧﺎﻃﺮﻩ …
ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ …
ﺛﺎﻧﯿﻪﻫﺎﯾﻢ ﺑﻮﯼ ﺩﻟﮕﺮﻓﺘﮕﯽ ﻣﯽﺩﻫﺪ …
ﭼﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻰ ﺩﺭﺩﺳﺮﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺭﻓﺘﮕﺎﻥ !
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻰ ﻇﺮﻓﻰ ﺭﺍ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ،ﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﺩﻟﻰ ﺭﺍﺁﺯﺭﺩﻩ !
ﺗﻨﻬﺎﺑﻪ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺍﻯ ﻗﺎﻧﻌﻨﺪ . ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﺳﺖ،ﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺍﺯﺩﺳﺘ ﺮﻓﺘﻪ ﮐﻨﻴﻢ،ﺑﺎﺷﺪﻛﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ
ﻧﻴﺰﻣﺎﺭﺍﺍﺯﻳﺎﺩ ﻧﺒﺮﻧﺪ …

پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله وسلم):

سیــر

سير بخوريد و بدان درمان ڪنيد؛ چرا ڪه درمان هفتاد درد در آن هست.

????مكارم الاخلاق ج1 ص394

پایان آدمیزاد بی خداییست!
نه از دست دادن معشوق
نه رفتن یار
نه تنهایی…
هیچکدام پایان آدمی نیست!

تنها بی خدایی
آدم را تمام میکند…

خدای مهربان من
بـوی ناب بهشـت میدهد همـهٔ نام‌های قشـنگ تــو

میگذارمشان روی زخمهای دلم..

.
آیت الله نجابت نقل می کند : ” وقتی که بنده مشرف شدم خدمت آسید علی آقای قاضی، فرمودند :

(( هر حقی که هر کس بر گردن تو دارد باید ادا کنی . ))
خدمت ایشان عرض کردم : « مدتی قبل در بین شاگردهایم که نزد بنده درس طلبگی می خواندند ، یکی خوب درس نمی خواند . بنده ایشان را تنبیه کردم . اذن از ولیّ او هم داشتم در تربیت . در ضمن این جا هم نیست که از او طلب رضایت کنم . » می فرمودند : « هیچ راهی نداری ، باید پیدایش کنی . » گفتم : « آدرس ندارم . » گفتند : « باید پیدا کنی . »

آقای قاضی فرمودند : « هر حقی که برگردنت باشد تا ادا نکنی باب روحانیت ، باب قرب ، باب معرفت باز شدنی نیست . یعنی این ها همه مال حضرت احدیت است . و حضرت احدیت رضایت خود را در راضی شدن مردم قرار داده است . »