ام البنین

گویند مردی بود منافق اما زنی داشت مومن و متدین. این زن تمام ڪارهایش را با “بسم الله"آغاز می‌کرد. شوهرش از توسل جستن او به این نام مبارڪ بسیار غضبناڪ می‌شد و سعی می ڪرد ڪه او را از این عادت منصرف ڪند. روزی ڪیسه‌ای پر از طلا به زن داد تا آن را به عنوان امانت نگه دارد؛ زن آن را گرفت و با گفتن ” بسم الله الرحمن الرحیم" در پارچه ای پیچید و با ” بسم الله ” آن رادر گوشه ای از خانه پنهان ڪرد، شوهرش مخفیانه آن طلا را دزدید و به دریا انداخت تا همسرش را محڪوم و خجالت زده ڪند و “بسم الله” را بی ارزش جلوه دهد.
وی بعد از این ڪار به مغازه خود رفت. در بین روز صیادی دو ماهی را برای فروش آورد آن مرد ماهی ها را خرید و به منزل فرستاد تا زنش آن را برای نهار آماده سازد. زن وقتی شڪم یڪی از آن دو ماهی را پاره ڪرد دید همان ڪیسه طلا ڪه پنهان ڪرده بود درون شڪم یڪی از ماهی هاست آن را برداشت و با گفتن “بسم الله” در مڪان اول خود گذاشت. شوهر به خانه برگشت و ڪیسه زر را طلب ڪرد. زن مومنه فورا با گفتن “بسم الله” از جای برخاست و ڪیسه زر را آورد شوهرش خیلی تعجب ڪرد و سجده شڪر الهی را به جا آورد و از جمله مومنین و متقین گردید

برگرفته از گلستان اندیشه

چرا این ذکر به یونسیه معروف شد ؟

«لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّي کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»

به داستان حضرت یونس اشاره می کنیم :

حضرت یونس (علیه السلام) سالیان درازی در راه هدایت مردم کوشید و رنج فراوان کشید؛ ولی پاسخ مردم پافشاری در گمراهی و گریز از حق و عدالت بود. در مدت سی و سه سال تنها دو نفر به او ایمان آوردند. ایشان نیز از قوم خویش قطع امید کرد و چیزی نگذشت که از خداوند مجازات آن قوم خودخواه و جاهل را درخواست نمود. در صبحگاهی که مردم از خواب برخاستند، آثار غضب و عذاب الهی را در شهر خود مشاهده کردند. به نزد پیامبر خود حضرت یونس (علیه السلام) شتافتند و از او پوزش طلبیدند و درخواست عفو و مغفرت کردند؛ ولی فایده ای نبخشید و او با عصبانیت مردم را ترک کرد و از شهر خارج شد.

حضرت یونس (علیه السلام) نزد پروردگارش عزیز بود و بر این گمان بود که آنچه را که انجام می دهد مطلوب و مقبول درگاه الهی است و خداوند هیچگاه لطفش را از او دریغ نمی کند و بر او تنگ نخواهد گرفت. مردم با آن همه عجز و لابه، انتظار ترحم و گذشت را از حضرت یونس (علیه السلام) داشتند، اما اینگونه نشد. وقتی مردم از آن حضرت (علیه السلام) قطع امید کردند، سخت به درگاه خدا نالیدند. خداوند نیز عذاب را از آنان دور کرد.

یونس (علیه السلام) به کنار دریا رسیده بود. در حالیکه قطع داشت قومش هلاک شده اند، در کشتی سوار شد. طولی نکشید که کشتی در معرض طوفان قرار گرفت.

در بین راه ماهی غول پیکری به کشتی حمله کرد و به خواست خداوند متعال حضرت یونس (علیه السلام)را بدون اینکه به او آسیب برساند بلعید.
حضرت یونس(علیه السلام) وقتی به هوش آمد متوجه اشتباه خود شد و با ناله و تضرع به درگاه خداوند توبه کرد، که توبه او در قرآن آمده است؛ و بخشی از آیه به عنوان ذکر یونسیه مشهور شده است که علما و عرفا خواص بی شماری را برای آن نقل می کنند :

«وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَک إِنِّی کنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»

و یادآر حال یونس (علیه السلام) را، هنگامیکه از میان قوم خود خشمناک برفت و پنداشت که هرگز بر او تنگ نمی گیریم، انگاه در آن ظلمت ها فریاد کرد همانا خدائی بجز ذات یکتای تو نیست ، تو پاک و منزه هستی و من از ستمکارانم.

به برکت این ذکر، خداوند او را نجات داد. خداوند در قرآن می فرماید: «اگر از جمله تسبیح کنندگان نبود تا روز قیامت در شکم ماهی باقی می ماند». و نیز می فرماید: «…ونجیناه من الغم وکذلک ننجی المؤمنین؛(آيه 88، سوره انبيا) و ما مؤمنانی را که اینگونه به یاد ما باشند نجات خواهیم داد».

حضرت یونس (علیه السلام) بار دیگر به امر خداوند به سوی قومش بازگشت و همه آنها را سالم و مطیع یافت و تا آخر عمر در میان آنان با عزت زندگی کرد.
التماس دعا اللهم صل علی محمدوال محمدوعجل فرجهم

چرا این ذکر به یونسیه معروف شد ؟

«لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّي کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»

به داستان حضرت یونس اشاره می کنیم :

حضرت یونس (علیه السلام) سالیان درازی در راه هدایت مردم کوشید و رنج فراوان کشید؛ ولی پاسخ مردم پافشاری در گمراهی و گریز از حق و عدالت بود. در مدت سی و سه سال تنها دو نفر به او ایمان آوردند. ایشان نیز از قوم خویش قطع امید کرد و چیزی نگذشت که از خداوند مجازات آن قوم خودخواه و جاهل را درخواست نمود. در صبحگاهی که مردم از خواب برخاستند، آثار غضب و عذاب الهی را در شهر خود مشاهده کردند. به نزد پیامبر خود حضرت یونس (علیه السلام) شتافتند و از او پوزش طلبیدند و درخواست عفو و مغفرت کردند؛ ولی فایده ای نبخشید و او با عصبانیت مردم را ترک کرد و از شهر خارج شد.

حضرت یونس (علیه السلام) نزد پروردگارش عزیز بود و بر این گمان بود که آنچه را که انجام می دهد مطلوب و مقبول درگاه الهی است و خداوند هیچگاه لطفش را از او دریغ نمی کند و بر او تنگ نخواهد گرفت. مردم با آن همه عجز و لابه، انتظار ترحم و گذشت را از حضرت یونس (علیه السلام) داشتند، اما اینگونه نشد. وقتی مردم از آن حضرت (علیه السلام) قطع امید کردند، سخت به درگاه خدا نالیدند. خداوند نیز عذاب را از آنان دور کرد.

یونس (علیه السلام) به کنار دریا رسیده بود. در حالیکه قطع داشت قومش هلاک شده اند، در کشتی سوار شد. طولی نکشید که کشتی در معرض طوفان قرار گرفت.

در بین راه ماهی غول پیکری به کشتی حمله کرد و به خواست خداوند متعال حضرت یونس (علیه السلام)را بدون اینکه به او آسیب برساند بلعید.
حضرت یونس(علیه السلام) وقتی به هوش آمد متوجه اشتباه خود شد و با ناله و تضرع به درگاه خداوند توبه کرد، که توبه او در قرآن آمده است؛ و بخشی از آیه به عنوان ذکر یونسیه مشهور شده است که علما و عرفا خواص بی شماری را برای آن نقل می کنند :

«وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَک إِنِّی کنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»

و یادآر حال یونس (علیه السلام) را، هنگامیکه از میان قوم خود خشمناک برفت و پنداشت که هرگز بر او تنگ نمی گیریم، انگاه در آن ظلمت ها فریاد کرد همانا خدائی بجز ذات یکتای تو نیست ، تو پاک و منزه هستی و من از ستمکارانم.

به برکت این ذکر، خداوند او را نجات داد. خداوند در قرآن می فرماید: «اگر از جمله تسبیح کنندگان نبود تا روز قیامت در شکم ماهی باقی می ماند». و نیز می فرماید: «…ونجیناه من الغم وکذلک ننجی المؤمنین؛(آيه 88، سوره انبيا) و ما مؤمنانی را که اینگونه به یاد ما باشند نجات خواهیم داد».

حضرت یونس (علیه السلام) بار دیگر به امر خداوند به سوی قومش بازگشت و همه آنها را سالم و مطیع یافت و تا آخر عمر در میان آنان با عزت زندگی کرد.
التماس دعا اللهم صل علی محمدوال محمدوعجل فرجهم

‍ برخی مردهای مذهبی، گاه یادشان می رود که از همسرانشان بابت حجاب تشکر کنند! پذیرایی با حجاب از مهمان ها سخت است.
مسافرت با حجاب سخت است.
بچه داری با حجاب سخت است.
خرید با حجاب سخت است.
در گرمای تابستان چه جهادی است چادری بودن.
یادشان می رود اگر خیالشان از همسرانشان راحت است، به خاطر سختی حجابی است که آنها به خاطر بانوی دو عالم فاطمه زهرا«سلام الله علیها» تحمّل می کنند.
گاهی با شاخه گلیاز همسرانتان بابت حجاب تشکر کنید.تا بدانند جهادی که امروز با حجابشان می کنند..
«برایتان ارزشمند است.»
البته نگاه حضرت فاطمه(سلام الله علیها) از هر چیزی ارزشمند تره
تو بشو فرماندہ ام ،بانو! سپاهت مے شوم
من فداے یڪ نخ از چادر سیاهت مے شوم
وارث حجب و حیاے حضرت زهـــــرا شدے
با همین چادر برایم ڪل این دنیـــــــا شدے

حجاب یعنی اطاعت از فرمان پروردگار..

حجاب یعنی لبیک یازهرا(سلام الله علیها)..

حجاب یعنی انتظار فرج..